زندگی زیباست (۴۷)

هروقت براى کسى هدیہ اى میخرى ، یک هدیہ کوچک هم براى خودت بخر
هروقت براى کسى دستہ گلى میخرى ، یک شاخہ گل هم براى خودت بخر
هروقت براى کسى زمان میگذارى ، مقدارى هم زمان براى خودت بگذار
این کسى ها شاید میهمان یکى دو ایستگاہ قطار زندگى تو باشد
اما یادمان باشد مسافر همیشگى این قطار در مسیر زندگى خودمان هستیم
پس خودت را دوست داشتہ باش
انتظار تشکر و پاداش از هیچ کس نداشتہ باش
بلکہ در انجام هر کارى براى کسى ، از خودت تشکر کن
مهم نیست کہ میهمان لحظہ هاى تو هستند
مهم این است کہ مهمان نواز خوبى باشى
مهم این است کہ قدردان دل وسیع و مهربان خود باشى
مراقب باش
بعضى ها خود را نسیہ بہ تو میدهند
اما
تمام تو را نقد میخواهند
مهربان باش
ولى بازیچہ بازار نسیہ فروشان نشو
گوهر وجودت را خدا نقد نقد از تو خواهد خرید و بہ اهلش هدیہ خواهد کرد.

من به خودم قول میدهم …
 آنقدر روی رشد خود وقت بگذارم که دیگر وقتی برای انتقاد از دیگران نداشته باشم.
آنقدر آزاده باشم که فرصتی به نگرانی، آنقدر بلند نظر که فرصتی به خشم، آنقدر قوی که فرصتی به ترس و آنقدر خوشبخت که فرصتی به بدبختی ندهم.
تصورم از خود نیک باشد و این را به جهان اعلام کنم؛ نه با صدای بلند، بلکه با کردار نیک.
با این اعتقاد زندگی کنم که کل جهان طرف من است؛ مادامی‌ که به آن بهترینی که در وجودم است، وفادار بمانم …

میدونی نصف بیشتر دلخوریات از آدما برمیگرده به خودت؟ اشکال کار درست از جایی شروع میشه که تو یه رابطه طرف مقابلتو شبیه خمیر بازی می بینی و میخوای اونو به شکلی در بیاری که دوست داری، شکل دادن یه خمیر لذت بخشه اما شکل دادن به یه آدم غیر ممکن فرسودت میکنه و البته اون آدم رو هم..
اینو یاد بگیر هر آدمی شکل خودشه، برچسب بد و خوب نزن رو آدما، اگر میتونی به همون شکل دوستش داشته باش، اگر نمیتونی بی دلخوری، بی قضاوت بذارش کنار…
آدما مشابه خودشون رو پیدا میکنن، شاید آدمی که الان کنارته و همیشه ازش دلخوری مشابهت نیست، به جای تغییر دادنش رهاش کن یا اگه کنارش میمونی به همون شکلی که هست دوستش داشته باش.
ساده بگم دوست داشتن به حرف راحته ولی در عمل سخت، دوست داشتن گاهی کنار یار بودنه، گاهی ازش دور بودن و به یادش بودن، دوست داشتن یعنی پذیرفتن خمیر مایه وجودی یه آدم بدون دست بردن به اصلش.
نگاهتو به دوست داشتن عوض کن…

گاهی دلتنگى
شبیه دیدن عکسی قدیمی میان آلبوم خانوادگیست،
شبیه پیداکردن نوشته ای غبارگرفته
از زیر فرش های کف اتاق،
چیزی مانند بوی کمرنگ عطر
از شیشه ی خالی ادکلن مورد علاقه ات،
دیدن شاخه گلی خشک
میان صفحات کتاب قطوری که مدت ها بازش نکرده ای،
خواندن دوباره ی کارت پستالهای نَم کشیده
و ملاقات اتفاقی با چهره ای که سالها پیش همسایه ات بوده …
ما در گذشته هایمان زندگی میکنیم
و همیشه جسممان
به ناچار
به روزهای بعدی منتقل میشود.

گردآوری:بخش سرگرمی بیتوته